Innblikk i drivhuset

Nå e d lenge siden eg har oppdatert, og eg fant ud eg sgo jørr någe me d.. D e ikkje d at d ikkje skjer någe, men veldig mye av d som opptar meg i år, e veldig personlig og sånn. Derfor tittelen... Mange her på Bibelskolen snakke om koss me leve i ei bobla, vekke fra omverden. Eg tenke marr at eg befinne meg i et drivhus, der eg får voksa og udvikla meg t eg e klar for å plantas om ude i verden.... (Går jo på linjå Vekst og Utvikling)

Så d e masse som skjer inni meg for tidå. Veldig kort sagt, e eg i ferd me å smelta isen som har lagt seg rondt hjerta mitt i løpet av livet. Og der e d maaaasse is. Hjerta mitt e kje kaldt, d banke og dunke og leve. Men d e fullt av flenger, og e som sagt omgitt av et tjukt islag som hindre meg i å føla, både negavtive og positive følelsa. Nå e eg altså i gang meg å smelta isen, og det renne ud i form av tårer... Jepp, kalde og kontrollerte Mirjam e i ferd med å bli følsom..! For d mesta sånn heilt privat, men d komme seg ellers og :)

Eg har alltid vært flink pike. Eg har gjort d eg sga, va alltid pliktoppfyllande og alltid ansvarsbevisst. Oppførte meg som forventa, fekk strålande karaktera, skulka kje en time, gjorde kver ei leksa. Va en god og kunnskabsrik kristen. Tok initiativ me folk, prøvde å ver enn venn, og gjorde stadig små ting for å gleda folk. Passte på å bruga nok tid på de enkelte t å bevara vennskabå. Eg har stått på for å jørr alt rett. Ligavel fant eg ikkje d eg lette itte (Still haven't found what I'm looking for..). D holdt ikkje. D e kje nok å føra et perfekt liv, viss d skjer uden følelsa. Ka hjelpe d om eg jørr alt rett, viss eg ikkje sjøl leve? Ka hjelpe d med flotte vennskab viss eg ikkje klare la någen ver glad i meg, viss eg ikkje klare ta imod? Ka nytte har då en klem eller et vennlig ord? Då blir d bare tomme idealer, og et prestasjonskav. Og e en venn verkelig en venn viss d bare e den eine som må ta initiativet heile veien? I mange forhold har eg tatt på meg heile ansvaret, som om d bare va min jobb å opprettholda og pleia relasjonane mine. Som om d bare va min feilr viss ting ikkje va perfekt, eller viss eg mussta kontakten me någen. Men d e faktisk to stk i et forhold, og begge har liga mye ansvar!

Jaja.... eg fekk en klage på at eg ikkje hadde oppdatert bloggen, men nå kan dåkk angra... Nå fekk dåkk bare en forkorta mild version av någe av d eg tenke på for tidå.... (Stakkars de som går her på BiG, om som e rondt meg heile veien?!?)

Dette va litt om isen. Ittepå nå, tror eg at eg sga skriva et lide innlegg om det såra hjerta mitt.... Oh, joy ;)